این وبلاگ متاسفانه دیگه آپ نمی شود و دلیل بسته نشدنش هم این هست که می خواهم به عنوان یک یادگاری بماند...

همه شما را به ایزد منان می سپارم!

برای دوستان قدیم هم بگم هر کس کاری داشت تو قسمت نظرات بگه،خدا یار و نگهدار شما...

زیر این مطلب یک شعر می نویسم از ذهن خودم و این شعر را دقیقا پس از اتمام جمله ام شروع می کنم به امید آن که به یادگار بماند برای همه شما و من ...

بمان ای مهربان با این دل خسته

بمان ای جاودان با این من تنها

ز این دوری دلم خاموشِ خاموش است

ز این غم ها تنم بیهوشِ بیهوش است

بگو من تا به کی خاموش باشم ای کبوتر

بگو من تا کجا مدهوش باشم ای قناری

ز این طوفان و سیلاب غم تو

دلم مانند پاییز و خزان شد

بگو من تا به کی باشم در این راه

بگو مقصد چه می باشد مسافر

ز مستی بی امان فریاد سازم

ز هستی جان خود آزاد سازم

بگو ای ساقیا باده نشینم

بگو آن جام و باده کی ببینم

ز این دنیا ندیدم خیر و برکت بر حذر باش

ز این عالم نکردم ظلم و محنت با خبر باش

بگو آن کوه را تا کی توان ریخت

بگو آن مرده را تا کی توان زد

ز سنگ این بنا نابود گشتم

ز بار این گنه مفقود گشتم

بگو جانا گناهم چیست آخر

بگو ساقی پناهم کیست آخر

ز عشق تو خزان گشته دل من

ز این باران نهان گشته تن من 

بگو ای مهربان تا کی بخوانم

بگو من تا کجا باید بمانم

پایان

این روز ها دوباره یه حس عجیب دارم

نمی دونم چه حالتی دارم، نمی تونم تعریفی براش پیدا کنم، گاهی زبان نمی تونه احساسات انسان ها رو بیان کنه و آدم هر چقدر می گرده بازم نمی تونه حتی یک کلمه برای تعریف احساساتش پیدا کنه

دوباره حس می کنم عشق درونم داره بهم امید میده و شروع کرده به کنترل جسمم، دوباره دارم می نویسم، دوباره سر حال شدم اما آرومم، فقط می خوام کار های نا تموم گذشته رو تموم کنم، نباید کاری نیمه کاره بمونه شاید اگر یه روزی تمومش کنیم می تونه بهمون کمک کنه که بهتر زندگی کنیم

شروع کردم به تکمیل رمانم، رمانی که 1 سال بود که داشت خاک می خورد، دارم باز نویسیش می کنم، خیلی براش زحمت کشیده بودم، حدود 250 صفحه نوشته بودم و ول کردنش کار درستی نبود، اما هدف ها گاهی باعث می شن که کار هایی رو انجام بدی و تا مدتی انگیزه عجیبی برات بوجود میارن و بعد از مدتی همون ها انگیزت رو ازت می گیرند...

امروز می خوام همه کارهایی رو که نکردم جبران کنم...

بازم شروعی دوباره...

دلم می خواست شعرام رو بزارم این جا اما به خاطر احتمال کپی شدن نمی زارمشون تا وقتی که به اونی که باید نشون داده بشه و بعد همشون رو می زارم این جااااااااااااااا

فردا سعی می کنم براتون اولین قسمت از حرف های سکوت رو بزارم

حرف هایی که حاصل تجربیات من هست و شاید به دردتون بخوره

امیدوارم همه به هر چی می خوان برسن...  

اینم واقعا زیباست اما غمگین:

پسر به دختر گفت اگه یه روزی به قلب احتیاج داشته باشی اولین نفری هستم که میام تا قلبمو با تمام وجودم تقدیمت کنم.دختر لبخندی زد و گفت ممنونم

تا این که یک روز اون اتفاق افتاد..

حال دختر خوب نبود..نیاز فوری به قلب داشت..از پسر خبری نبود..دختر با خودش می گفت :میدونی که من هیچوقت نمی ذاشتم تو قلبتو به من بدی و به خاطر من خودتو فدا کنی..ولی این بود اون حرفات..حتی برای دیدنم هم نیومدی…شاید من دیگه هیچوقت زنده نباشم.. آرام گریست و دیگر چیزی نفهمید…

چشمانش را باز کرد..دکتر بالای سرش بود.به دکتر گفت چه اتفاقی افتاده؟دکتر گفت نگران نباشید پیوند قلبتون با موفقیت انجام شده.شما باید استراحت کنید..درضمن این نامه برای شماست..!

دختر نامه رو برداشت.اثری از اسم روی پاکت دیده نمی شد.

بازش کرد و درون آن چنین نوشته شده بود:

سلام عزیزم.الان که این نامه رو می خونی من در قلب تو زنده ام.از دستم ناراحت نباش که بهت سر نزدم چون می دونستم اگه بیام هرگز نمیذاری که قلبمو بهت بدم..پس نیومدم تا بتونم این کارو انجام بدم..امیدوارم عملت موفقیت آمیز باشه.(عاشقتم تا بینهایت)

نظر یادتون نره هااااااااا!!!!!

 این ماجرا را شاید بتوان یکی از زیباترین داستان های عاشقانه در قرن اخیر دانست که توسط بشر دیده شد...

اين يک داستان واقعی است که در ژاپن اتفاق افتاده.

شخصی ديوار خانه اش را برای نوسازی خراب می کرد. خانه های ژاپني دارای فضايی خالي بين ديوارهای چوبی هستند.

اين شخص در حين خراب کردن ديوار در بين آن مارمولکی را ديد که ميخی از بيرون به پايش فرو رفته بود.

دلش سوخت و يک لحظه کنجکاو شد. وقتي ميخ را بررسی کرد متعجب شد؛ اين ميخ ده سال پيش، هنگام ساختن خانه کوبيده شده بود!!!

چه اتفاقی افتاده؟

در يک قسمت تاريک بدون حرکت، مارمولک ده سال در چنين موقعيتی زنده مانده!!!

چنين چيزی امکان ندارد و غير قابل تصور است.

متحير از اين مساله کارش را تعطيل و مارمولک را مشاهده کرد.

در اين مدت چکار می کرده؟ چگونه و چی می خورده؟

همانطور که به مارمولک نگاه می کرد يک دفعه مارمولکی ديگر، با غذايی در دهانش ظاهر شد و شروع به دادن غذا به مارمولک دیگر بود!!!

مرد شديدا منقلب شد و با خو گفت: ده سال مراقبت، چه عشقی! چه عشق قشنگی!!!

اگر موجود به اين کوچکی بتواند عشقی به اين بزرگی داشته باشد پس تصور کنيد ما تا چه حد می توانيم عاشق شويم، اگر سعی کنیم می توانیم....

خیلی از دوستان من به من می گویند که عشق وجود ندارد یا خیلی کم و محدود است حداقل این داستان که کاملا واقعیت دارد به همه ی شما دوستای گلم ثابت کرد که عشق تا چه حد می تواند حقیقت داشته باشد...

امروز براتون داستان های زیبایی گذاشتم تا شاید کمی به خودمون بیایم ، کمی به دنیای اطرافمون زیبا تر نگاه کنیم و بار دیگر عشق رو با عینکی جدید ببینیم...

نظر یادتون نره...

امروز براتون داستان زیبایی گذاشتم که شاید تو خیلی از وبلاگ ها دیده باشین اونو اما مطمئن باشید اگر صد بار هم این داستان رو بخونید بازم تازست...

واقعا این داستان تاثیر گذاریه رو من که خیلی تاثیر گذار بود نمی دونم شاید منم باید به عشقم  می گفتم عاشقشم اما نگفتم می ترسیدم ، خجالت میکشیدم نمی دونم ولی از تمامی فرصت هایی که از دست دادم پشیمونم  اما نمی دونم چی کا باید بکنم  شاید الان اگه ببینمش دیگه مثل قبل خجالت نکشم برم جلو و حرف دلمو بهش بگم نمی دونم شاید...

 زنی از خانه بيرون آمد و سه پيرمرد را با ريش های بلند جلوی در خانه اش ديد.

سلام دوستای گلم

نمی دونم چرا اصلا این روزا حالم خوب نیست ، اصلا حال و حوصله آپ ندارم ، نه این که وقت ندارم یا مطلب ندارما ، نه من تقریبا از صبح تا شب تو نتم اما حال آپ ندارم

شاید چون دارم 2 هفته دیگه از ایران می رم اما حتی فرصت نکردم به عشقم بگم دوست دارم یعنی نه این که فرصت نکنما ، نه اصلا نتونستم چون همیشه وقتی دیدمش یا روم نشده بگم یا مامانش باهاش بوده یا یه مزاحم!!!

به هر حال نتونستم بگم...

اما الان میگمممممممممم...

 آت..ن، من عاشقتمممممممم با تمامه وجودم عاشقتم تمامه این 2 سال رو به تو فکر کردم و بازم فکر می کنم ، تا آخرین لحظه عمرم

حسرت نمی خورم چون همین که به یادتم بازم خوبه همین که می تونم بازم ببینمت تو خوابم تو رویا هام

همین برام کافیه اما فقط حسرت فرصتایی رو می خورم که در کنارم بودی ولی هیچی بهت نگفتم

اما امیدوارم به آینده چون می دونم نیروی عشق می تونه بازم منو به تو برسونه...

 برنارد شاو : مراقب باشید چیزهایی که دوست دارید به دست آورید وگرنه مجبور خواهید شد چیزهایی را که بدست آورده اید دوست بدارید.

من یه سوال دارم چرا بعضی ها وبلاگ های ضد دختر یا ضد پسر ایجاد میکنن؟

بابا ما همه و همه ،چه دختر ،چه پسر انسانیم و همه و همه با کمک هم زنده ایم نه با ضدیت با هم.

عشق یعنی با هم بودن نه ضد هم بودن.

همین فقط خواستم از همه کسایی که از این جور وبلاگا دارن شکایت کنم!

 درود بر همه